فرش اکسمینستر یک کفپوش منحصر به فرد بود که اولین بار در کارخانه ای که در اکسمینستر، دوون، در سال 1755 توسط پارچه باف توماس ویتی تأسیس شد، ساخته شد.
فرش‌های اکسمینستر که تا حدودی شبیه فرش‌های ساوونری تولید شده در فرانسه بود، به‌طور متقارن با دست با پشم روی تارهای پشمی گره می‌خوردند و دارای بافتی از کتان یا کنف بودند.
مانند فرش‌های فرانسوی، آنها اغلب دارای الگوهای معماری یا گل‌های دوره رنسانس بودند. دیگران الگوهای شرقی را تقلید کردند. فرش‌های مشابه در همان زمان در اکستر و منطقه مورفیلدز لندن و کمی قبل از آن در فولام در میدلسکس تولید شد.
هتل‌ها و مکان‌های تفریحی تقریباً همیشه فرش دستباف ابریشم تبریز را انتخاب می‌کنند و بسیاری از خانه‌ها از Axminsterهای بافته شده به عنوان بیانیه‌های طراحی استفاده می‌کنند.
فرش‌های ماشینی مانند اکسمینستر و ویلتون توسط دستگاه‌های بافندگی عظیمی ساخته می‌شوند که «بابین‌هایی» از نخ و پشت فرش را به هم می‌بافند.
نتیجه نهایی، که می‌توان آن را به شکل پیچیده طرح‌ریزی کرد، کفی را ایجاد می‌کند که تجمل فوق‌العاده‌ای را در زیر پا با عملکرد بالا فراهم می‌کند. فرش های پرزدار نیز در منازل محبوب هستند.
آنها نسبتاً سریع ساخته می شوند: یک پشته از پیش بافته شده دارای نخ هایی است که درون آن قرار گرفته است. سوزن ها نخ را از طریق پشتی فشار می دهند، که سپس با حلقه های زیرین در جای خود نگه داشته می شود.
فرش‌های پرزدار می‌توانند پرز پیچ‌دار، مخملی یا پرز حلقه‌ای باشند. فرش‌های پرز پیچ‌دار زمانی تولید می‌شوند که یک یا چند الیاف در فرآیند تافت پیچانده می‌شوند، به‌طوری که در فرش تمام‌شده به نظر می‌رسد که به هم چسبیده‌اند.
فرش‌های پرز مخملی پرز کوتاه‌تر و ساختار محکم‌تری دارند و ظاهری صاف و مخملی به محصول نهایی می‌دهند. فرش‌های حلقه‌دار به دلیل سفت بودن شهرت دارند و بافتی عالی به فرش‌ها می‌دهند. قلمرو سنتی قالی‌های قاره‌های دور، مربع‌های دست‌بافته و فرش‌ها از expe استفاده می‌کنند.
